Maand: juni 2020

Created with Sketch.

Cathelijne’s wereld: Wortelkanaalbehandeling

Ongeveer een week voor de corona-lockdown kreeg ik een Fitbit van Richard. Hij had er al eentje en ik was geboeid door het feit dat je er ook op kunt aflezen hoe het stress-level in je lichaam is. Ken je de film Heal? Zo niet, gauw gaan kijken op Netflix. De essentie van wat ze…
Lees meer

Cathelijne’s wereld: Alexia

Alexia, je kent ‘r vast. Onze prinses die recentelijk 15 jaar is geworden. En wat blijkt: onze prinsesjes zitten ook op TikTok. Naar het schijnt heb je onder een steen geleefd als je niet weet wat TikTok is. Of je hebt geen kinderen tussen de 8 en de 16 jaar, dat lijkt me een logischer…
Lees meer

Dag 100: Dag hóeveel?

Dag 100, de honderd gekste dagen van mijn leven. Denk ik tenminste, je weet natuurlijk niet wat er nog gaat komen. Nooit gedacht dat ik 100 dagen zou bloggen. Ten eerste omdat ik toen ik begon, dacht dat dit corona-ding wel even in drie weken gepiept zou zijn. Ten tweede omdat ik geen mens van…
Lees meer

Dag 99: Sociaal normaal

‘Mama, mama, mamaaaaa’. Ik ben nog geen kwartier thuis, mag blij zijn als ik überhaupt mijn jas uit kan doen voor ik bestormd wordt met vragen en verhalen. Alles moet gedeeld en gevraagd worden en soms word ik daar knettergek van. Wil ik even eten zonder bij elke hap drie keer onderbroken te worden. Wil…
Lees meer

Dag 98: Braamlaan 1

Braamlaan 1 in Peize bestaat niet. En we konden gierend van de lach de brandweer bellen en zeggen dat er brand was op Braamlaan 1. Dan rukte de brandweerwagen uit met flinke sirene en dat was een hele happening in ons slapend dorpje. Zo’n brandweerwagen en dan een sliert aan kinderen er achteraan op allemaal…
Lees meer

Dag 97: Amsterdams normaal

Gisteren had ik een afspraak met iemand uit Amsterdam. De afspraak was bij ons in Zoetermeer. Ze komt binnen, hartelijke leuke spontane jonge vrouw en we staan even te praten bij de voordeur. Het valt me op dat ze héél dicht bij komt staan. Maar het stoort me niet, het verwonderd me wel.We beginnen ons…
Lees meer

Dag 96: Spiegelneuronen

Ik zit bij dochterlief op het bed, om haar voetjes te masseren met een etherische olie. Meisje is net zo gevoelig als ik en moet soms even weer terug op aarde gezet worden. Want hoezeer we het allemaal al weer bijna normaal vinden hoe het leven nu is, dat is toch vooral met ons hoofd.…
Lees meer

Dag 95: Tuinvogel

Het weer trekt zich geen bal aan van die gekke corona. Dus krijgen we een periode van mooi weer en hoge temperaturen. En wat te doen met die stralende zonneschijn? Want nee, ik ga niet met de grote meute naar het strand, overigens ook omdat ik niet zo’n zout-en-zand-type ben. Buitenzwembaden vind ik heerlijk maar…
Lees meer

Dag 94: Naar de tandarts

We kunnen zelfs weer naar de tandarts, is dat even fijn! Tandarts is een project op zich, want onze tandarts zit in Bloemendaal. Da’s een uur rijden. Nee niet praktisch, ja wel fijn. Want tandarts naar mijn hart. We zijn er in ons gezin namelijk bijna allemaal niet zo dol op. En wat mijn kinderen…
Lees meer

Dag 93: Achter het schaamtemuurtje

Drie maanden school op afstand vraagt langzaam maar zeker wel zijn tol. Een van de drie had het moeilijk met school, leek wat te zijn verzopen en wist dat vakkundig bij ons weg te houden. Want het was te moeilijk om daar hulp bij te vragen, te bang om dom gevonden te worden door ons,…
Lees meer

Dag 92: Logeren

Iemand zei eens nav mijn blogjes: ‘het is alsof ik al vanaf het begin bij jullie logeer!’ Wat ik een mega-compliment vind. Ook aan mijn lieve huisgenoten. Ik bedoel: je moet het maar leuk vinden dat je moeder of partner over van alles en nog wat schrijft! Maar op dit moment wil je NIET bij…
Lees meer

Dag 91: Dreamteam

Eind juni komt er een nieuw boek uit, van Francien Regeling, over ADHD. Ze vroeg mij bij elk hoofdstuk ook iets te schrijven. Een van haar hoofdstukken gaat over haar Dreamteam. En ik werd instant blij van dat woord. Waarom ik er zo op aansla? Niemand is een superman, niemand is een alleskunner, wat zou…
Lees meer